come to a decision , arrive at a decision. zdecydować, zadecydować, podjąć decyzję. We have 9 months to come to a decision. (Mamy 9 miesięcy, by podjąć decyzję.) make a decision , także: have a say in the decision. idiom. make up one's mind. postanowić, namyślić się, podjąć decyzję. I'm going to give you five minutes to make up
Źródło: nd3000/ „Should I stay or should I go now?Should I stay or should I go now?If I go, there will be troubleAnd if I stay it will be double” -The Clash Deciding whether to stay in a relationship is challenging for a lot of us-it can be (but isn’t always) one of the hardest decisions we may face. Czasami jesteśmy pogrążeni w niezdecydowaniu, a czasami „wiemy”, że powinniśmy odejść, ale „nie możemy” się do tego zmusić. Czasami naprawdę, naprawdę trudno jest odejść, dopóki coś się nie wydarzy i wtedy nagle staje się jasne, że związek jest skończony. Ja może zależeć dużo na kto jesteśmy – Czy dostajemy „zbyt przywiązujący” inny, lub jeżeli zostajemy zdystansowany, lub jeżeli mamy „zdrowego” nastawienie o związkach – Ale strata może wciąż być ciężka znosić. artykuł kontynuuje po reklama My typowo inwestujemy dużo krew, pot, i łzy w związki, i stawiamy dużo na linii. Ryzykujemy spędzając nasz cenny czas dążąc do związku, który może nie wyjść, mijając możliwości, które mogą się pojawić (choć tak naprawdę nie wiemy, czy będą one działać). Inwestujemy się emocjonalnie, narażając się na straty, rozczarowanie, a nawet złość na siebie za zbyt długie trwanie w związku. Jeśli mamy dzieci i myślimy o odejściu od partnera, ważymy, czy będzie to lepsze dla dzieci, czy gorsze. Z drugiej strony, możemy strzec się przed intymnością i zarządzać oczekiwaniami, stawiając na nasze własne związki, co utrudnia nam zbliżenie się do innych w pierwszej kolejności i trudniej zainwestować w związek, nawet jeśli to zrobimy. Możemy być bardziej zmotywowani, aby spróbować i pracować nad związkiem, w który zainwestowaliśmy dużo czasu i energii. Ewolucja może nas uprzedzić, abyśmy dbali o nasze inwestycje, ale czasami oznacza to, że kończymy wyrzucając dobre pieniądze w złe. Tak samo jest z relacjami: Możemy próbować inwestować coraz więcej i więcej, z malejącym zwrotem. Po przekroczeniu tego punktu krytycznego, sensowne jest skierowanie środków na nowe związki – i zakończenie bieżącego w najlepszy możliwy sposób. Jeśli mieliśmy wiele związków, które nie wypaliły, wzrasta zapotrzebowanie na to, aby każdy kolejny związek działał. Jednak ryzyko niepowodzenia również wzrasta, ponieważ w tym momencie stajemy się utożsamiani z byciem nieudanym uczestnikiem intymności. W pewnym momencie możemy zacząć się zastanawiać, czy jesteśmy w stanie stworzyć udany związek z kimkolwiek, co prowadzi do poważnego zwątpienia w siebie, a czasem do depresji. Kiedy związek się kończy, może być silne poczucie porażki i wstydu – ale także ulgi. artykuł kontynuowany po reklamie Badacze przyjrzeli się, dlaczego ludzie mówią, że zakończyli relacje i jak myślimy o niewierności. Są to istotne ustalenia, ale co mówią nam o tym, co dzieje się, gdy jesteśmy w środku dręczącej decyzji o tym, czy zostać i pracować nad związkiem, zostać i prawdopodobnie nie mieć go zmienić na lepsze, lub zostawić go za sobą? The Heart Hath Reasons Mając to pytanie na uwadze, Joel, MacDonald i Page-Gould (2017) starali się przyjrzeć procesowi podejmowania decyzji i czynnikom, które partnerzy ważą, gdy są w długoterminowym związku i aktywnie rozważają, czy zostać, czy odejść. Oprócz zaprojektowania badania mającego na celu zidentyfikowanie wszystkich czynników, które ludzie biorą pod uwagę – tych, które przemawiają za pozostaniem, tych, które przemawiają za odejściem oraz tych, które się pokrywają – przyjrzeli się również stylowi przywiązania, aby sprawdzić, czy istnieją jakiekolwiek korelacje z niepewnym przywiązaniem, zwłaszcza z lękowym i unikającym stylem przywiązania. Konkretnie, uważali, że ludzie z lękowym stylem przywiązania będą bardziej skłonni do doświadczania ambiwalencji i konfliktów podczas rozważania przyszłości związków. PODSTAWY Czym jest przywiązanie? Znajdź terapeutę, aby wzmocnić relacje Zespół opracował dwa protokoły badawcze: W pierwszym badaniu postanowili stworzyć wiarygodne narzędzie ankietowe do identyfikacji i pomiaru czynników, o których ludzie myślą, gdy związki są na linii, dzieląc te rozważania na powody, by zostać i powody, by odejść; oraz przyjrzeć się, które czynniki były najważniejsze w różnych próbkach dorosłych. W drugim badaniu, udoskonalili swoją ankietę w oparciu o ustalenia z pierwszego, aby spojrzeć bardziej szczegółowo na różne style przywiązania i wszelkie różnice między ludźmi rozważającymi zerwanie z kimś randki, w przeciwieństwie do tych rozważających rozwód, gdy żonaty. artykuł kontynuuje po reklamie W badaniu 1, spojrzeli na trzy próbki, zadając uczestnikom otwarte pytania na temat powodów, dla których rozważają pozostanie lub odejście, i przeanalizowali te odpowiedzi, aby opracować narzędzie do badania 2. Trzy próbki stanowiły dwie grupy studentów w wieku średnio około 20 lat, z których niewielu było żonatych; 40 procent mężczyzn; i umawiali się na randki średnio przez około 17 miesięcy. Istniał zróżnicowany zakres doświadczeń związanych z rozważaniem związków, a niektóre z tych związków były nowsze, a inne bardziej ustabilizowane. W trzeciej próbie w badaniu 1, przyjrzano się starszej grupie dorosłych, którzy (wtedy) obecnie rozważali zakończenie swojego związku. W tej grupie 171 uczestników średnia wieku wynosiła 31,7 lat; 37 procent stanowili mężczyźni; a średnia długość ich związków wynosiła prawie cztery lata. Jedna czwarta tych uczestników była w związku małżeńskim, lub we wspólnym związku prawnym, który uważali za równoważny małżeństwu; reszta umawiała się na poważne randki. Po rozbiciu odpowiedzi na wspólne kategorie, odkryli, że ludzie zgłaszali 25 różnych powodów, dla których chcieli zostać i 23 powody, dla których chcieli odejść. Niektóre czynniki, takie jak osobowość partnera, mogły należeć do obu kategorii. Attachment Essential Reads Jakie były wyniki badania 1? Najczęstszym powodem chęci pozostania w związku była „emocjonalna intymność” (wymieniona przez 53 procent osób rozważających zerwanie), a najczęstszymi powodami chęci odejścia było naruszenie zaufania (ogólnie) oraz naruszenie zaufania i osobowość partnera (30 procent osób rozważających zerwanie). artykuł kontynuowany po reklamie W omówieniu ogólnych ustaleń z badania 1, autorzy zauważają, że powody uczestników do pozostania lub odejścia były odzwierciedleniem pojęć zidentyfikowanych w poprzednich badaniach nad związkami: 1. Inwestycje Ludzie zastanawiali się nad tym, jak bardzo są zaangażowani w pozostawanie w związku, przy czym kategorie takie jak „bariery logistyczne” przed odejściem, „przyzwyczajenie” do związku oraz „poszukiwanie innych możliwości” skłaniały ich do podjęcia decyzji o odejściu. 2. Sieć wsparcia społecznego Ludzie uwzględnili wsparcie społeczne jako czynnik, który może wspierać zarówno odejście, jak i pozostanie – w tym „presję społeczną”, aby pozostać, oraz „społeczne konsekwencje” pozostania jako powód odejścia. 3. Responsywność Partnerzy, którzy zapewniali „walidację” byli postrzegani jako powód do pozostania, podczas gdy związki z „brakiem walidacji” stanowiły powód do odejścia. 4. Samorozwój Podobnie, bycie w związku, który przyczyniał się do „doskonalenia siebie” było postrzegane jako powód do pozostania, podczas gdy bycie w związku „utrudniającym samodoskonalenie” było powodem do odejścia. 5. Oczekiwania dotyczące związku Mieć poczucie „optymizmu” co do przyszłości było powodem do pozostania, ale widzenie „problemów z długoterminowymi perspektywami” było powodem do odejścia. Nie tylko te podstawowe ustalenia pomagają wyjaśnić czynniki, które mogą przewidywać, czy ludzie pozostają w związkach, jak również przyszłą jakość tych związków, ale również identyfikują, o jakich czynnikach ludzie wyraźnie myślą, kiedy próbują zdecydować, co zrobić w związkach, które są niesatysfakcjonujące, lub kiedy myślą o tym, czy mogliby znaleźć lepszego partnera. Zrozumienie tych czynników może pomóc ludziom przemyśleć za i przeciw pracy nad ich własnym związkiem i zidentyfikować obszary, w których ich związek mógłby zostać ulepszony. Najważniejsze, były powody pozostania, które nie miały odpowiednika w powodach odejścia i odwrotnie – na przykład, podczas gdy naruszenie zaufania było powodem odejścia, bycie wiernym nie było oferowane jako powód pozostania. Ludzie podawali zależność od związku jako powód do pozostania, ale brak zależności nie był podawany jako powód do odejścia. Sugeruje to, że sposób, w jaki ludzie myślą o pozostaniu i sposób, w jaki myślą o odejściu, są powiązanymi, ale wciąż odrębnymi procesami decyzyjnymi. To, że wydają się one odmienne w kluczowych aspektach, jest ważne, ponieważ może to prowadzić do większej ambiwalencji i konfliktu u osób rozdartych między powodami do pozostania a powodami do wyjazdu. Jeśli powody do pozostania i odejścia pokrywałyby się, spodziewalibyśmy się mniejszej ambiwalencji. Największe powody W badaniu 2, badacze wzięli powody z badania 1 i opracowali narzędzie ankietowe na podstawie powodów, które ludzie podawali rozważając zerwanie. Użyli kilku dodatkowych narzędzi oceny, aby przyjrzeć się: styl przywiązania, mierzący zarówno lękowe, jak i unikające przywiązanie; poziom inwestycji, patrząc na to, ile pracy ludzie włożyli w związek i jak łatwo ich zdaniem mogliby znaleźć lepszy związek, w który mogliby zainwestować; poziom zaangażowania, zajmujący się tym, jak bardzo ludzie chcieli, aby ich związek trwał w dłuższej perspektywie; rozważania dotyczące rozwiązania, patrząc na to, jak dużo ludzie myśleli o zakończeniu związku; oraz powody pozostania/odejścia, wykorzystując wyniki badania 1, aby przyjrzeć się różnym kategoriom pozostania i odejścia, i oceniając je na skali tego, jak bardzo ludzie zgadzali się lub nie zgadzali się z tymi powodami, myśląc o swoich własnych związkach. W badaniu 2, spojrzeli na dwie próbki. Jedna dotyczyła ludzi, którzy chodzili na randki i rozważali zerwanie; druga obejmowała ludzi, którzy byli w związku małżeńskim i rozważali separację lub rozwód. Próba randkowa obejmowała 121 osób, 36 procent mężczyzn, o średniej wieku 28 lat i średnim czasie trwania związku wynoszącym 22 miesiące. Próba małżeńska składała się z 106 uczestników, 27 procent mężczyzn, ze średnią wieku 28 lat i średnim czasem trwania małżeństwa wynoszącym dziewięć lat. Zespół stwierdził, że największe powody chęci odejścia były podobne w obu grupach – dystans emocjonalny, nierówność, osobowość partnera i naruszenia oczekiwań były najczęściej wymieniane. Powody pozostania były inne w przypadku zerwania związku randkowego niż małżeńskiego. W przypadku zerwania, najczęstszymi powodami pozostania były powody „oparte na podejściu” – pozytywne cechy osobowości partnera, intymność emocjonalna i przyjemność. W przypadku osób pozostających w związku małżeńskim, najczęstszymi powodami pozostania w związku były: „unikanie” – inwestowanie, obowiązki rodzinne, strach przed niepewnością i bariery logistyczne uniemożliwiające rozstanie. Nie jest zaskoczeniem, że równowaga powodów do pozostania i powodów do odejścia wydaje się wpływać na proces podejmowania decyzji przez osoby myślące o zakończeniu związku, niezależnie od tego, czy chodzą na randki czy są w związku małżeńskim. Styl przywiązania a decyzje dotyczące związku Osoby lękliwie przywiązane częściej niż inne zgłaszały większą liczbę powodów zarówno do pozostania jak i odejścia. Co więcej, lękowe przywiązanie nie miało negatywnej korelacji z powodami pozostania lub odejścia, co sugeruje większy poziom ambiwalencji. Autorzy badania zauważają, że jak sugeruje wcześniejsza literatura na temat związków, ich wyniki wspierają implikację, że osoby unikające przywiązania mają tendencję do bycia bardziej pesymistycznie nastawionymi do związków i bardziej chronionymi przed intymnością. Z drugiej strony, w obu próbach, unikające przywiązanie było negatywnie związane z powodami pozostania. Na przykład, ludzie, którzy zgłaszali cechy unikające rzadziej zauważali chęć pozostania z powodów takich jak optymizm, emocjonalna intymność, komfort i towarzystwo. Co więcej, przywiązanie unikające było pozytywnie skorelowane z powodami odejścia, w tym brakiem przyjemności i utratą atrakcyjności w grupie randkowej oraz utrudnianiem samodoskonalenia i zbyt dużym zaangażowaniem w grupie małżeńskiej. The Big Picture Gdy Joel i współpracownicy przeanalizowali wszystkie powody pozostania lub odejścia, odkryli, że z danych wyłoniły się trzy główne kategorie: 1. Motywacje do pozostania oparte na podejściu. Były one ważniejsze dla par randkowych niż małżeńskich. 2. Motywacje do pozostania oparte na unikaniu. Były one ważniejsze dla par małżeńskich niż randkowych. 3. Motywacja do odejścia. Były one podobne dla par randkowych i małżeńskich. Patrząc na ambiwalencję (jednocześnie zgłaszając więcej powodów do pozostania i odejścia niż przeciętnie) versus obojętność (mając mniej powodów do pozostania i odejścia niż przeciętnie), zespół znalazł większą ambiwalencję wśród osób lękliwie przywiązanych i większą obojętność wśród osób unikających przywiązania. Przy luźniejszej definicji, około 50 procent respondentów zostało uznanych za ambiwalentnych; przy ściślejszej definicji, odsetek ten spadł do 30. Niezależnie od tego, wyniki te pokazują, że wiele osób rozważających zerwanie, czy to w związku małżeńskim, czy na randce, doświadcza znaczącego konfliktu związanego z tą decyzją. Praca ta ujawnia kilka ważnych cech dotyczących podejmowania decyzji, gdy przyszłość ważnego związku jest wątpliwa, i pokazuje, że ważymy różne czynniki związane z uczuciami i konsekwencjami zarówno odejścia, jak i pozostania. W zależności od tego, gdzie jesteśmy w związku, możemy bardziej zwracać uwagę na pewne czynniki niż na inne, gdy przychodzi nam myśleć o pozostaniu. W przypadku związków randkowych, możemy silniej rozważyć pozostanie, aby znaleźć to, czego szukamy, a w przypadku związków małżeńskich, możemy pozostać z powodu tego, z czym nie chcemy mieć do czynienia, przynajmniej w tej próbie. Jeśli chodzi o powody odejścia, są one jednak mniej zależne od stanu cywilnego niż powody pozostania. Ponieważ średnia wieku była stosunkowo niska, interesujące byłoby sprawdzenie, czy przyszłe badania odnajdą te same tendencje w starszych małżeństwach rozważających separację i rozwód. Pytanie, czy ludzie podejmują decyzje na podstawie tego, czego szukają, czy tego, od czego się oddalają, może wpłynąć na wynik decyzji, dlatego warto o tym pamiętać, aby być lepiej poinformowanym o ważnej decyzji życiowej. Wreszcie, ważne jest, aby rozważając zakończenie związku być świadomym swojego stylu przywiązania i rozpoznać obecność ambiwalencji i obojętności w naszym myśleniu. Osoby, które pozostają ambiwalentnie zaangażowane w długotrwały związek, mogą mieć trudności z uczestniczeniem w nim w sposób, który prowadzi do większej satysfakcji i mogą mieć trudności z czystym rozstaniem, kiedy zdecydują się odejść. Rozpoznanie, że ta ambiwalencja może wynikać z lękowego przywiązania może pomóc w bardziej przejrzystym myśleniu o procesie podejmowania decyzji. Zwolnienie tempa w celu rozpoznania uczuć lękowych, które mogą powodować nadmierne myślenie i bardziej efektywne radzenie sobie z lękiem może być przydatne. Z drugiej strony, chroniczna obojętność może być oznaką ukrytego unikania intymności i mniejszego uwzględniania czynników związanych z pozostaniem i odejściem. Dla osób z unikającym przywiązaniem, świadome zwracanie uwagi na trudne uczucia i obawy jest ważne pomimo emocjonalnego dyskomfortu. Bycie bardziej świadomym naszych powodów pozostania lub odejścia nie tylko pomaga nam przemyśleć naszą własną decyzję, ale większe wspólne uznanie tych czynników może dostarczyć ważnych tematów do dyskusji jako para, zarówno podczas rozważania zakończenia związku, jak i w celu poszukiwania większej satysfakcji podczas pozostawania razem. Proszę o przesyłanie pytań, tematów lub zagadnień, które chciałbyś abym spróbował poruszyć w przyszłych blogach, poprzez moją stronę PT bio. Szczegóły: Reasons to Stay & Reasons to Leave Source: Reasons to Stay, Joel et al., 2017 Source: Reasons to Leave, Joel et al., 2017 .
Mi też ciężko było podjąć decyzję, ale jak zaszłam w ciąże to wszystkie problemy stały się poprostu nieważne. Urodziłam w wieku 30 lat i teraz wiem, że to troche późno.
