Św. Marta z Betanii żyła w I wieku. Była siostrą Marii i Łazarza, mieszkała z nimi w Betanii (3 km od Jerozolimy). Byli oni przyjaciółmi Jezusa, który bywał u nich gościem. Jest świętą Kościoła katolickiego i prawosławnego. Życiorys św. MartyModlitwa do św. MartyCiekawostki o św. MarcieŹródła Życiorys św. Marty Marta przyszła na świat mniej więcej w tym samym czasie, co Jezus. Była siostrą Marii i Łazarza, który został wskrzeszony przez Jezusa. Jak podaje Biblia, cała trójka była bardzo oddana Jezusowi, który odwiedzał ich rodzinę w domu znajdującym się w Betanii, która była oddalona od Jerozolimy o zaledwie kilka kilometrów. Gdy Jezus gościł u nich w domu to Marta zawsze przygotowywała posiłki, natomiast jej siostra siadała u stóp Jezusa i uważnie słuchała Jego słów. Marta raz zwróciła się z prośbą do Jezusa, gdyż miała nadzieję, że zachęci On Marię, aby jej pomogła. Jezus wtedy odrzekł: „Marto, Mato, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona” (Łk 10,41-2). Bowiem od przyziemnych spraw, ważniejsze były nauki, które Jezus głosił. Marta, mimo że pochłaniały ją domowe obowiązki to zawsze pamiętała o tym, że w jej progi wstępuje Syn Boży, któremu okazywała miłość i zaufanie. Cztery dni po śmierci Łazarza Jezus przybył do Betanii, aby go wskrzesić. Marta wyszła mu naprzeciw. Kiedy się spotkali, Pan jej rzekł: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem”. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki”. Kiedy Jezus zapytał Martę, czy w to wierzy, odpowiedziała mu z przekonaniem „Tak, Panie! Ja mocno wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat” (J 11,25-27). Zgodnie z legendą prowansalską, po Wniebowstąpieniu Jezusa Marta z Marią i Łazarzem udali się na południe Francji, gdzie razem głosili Słowo Boże, nawracając wiele ludzi. Tam Marta zmarła, jednak nie wiadomo, gdzie ją pochowano. Modlitwa do św. Marty O cudowna św. Marto,uciekam się pod Twoją opiekępowierzając się Tobie całkowicieo pomoc w moich potrzebachi wsparciu w moich się tą modlitwę mnie w smutkach i potrzebach,o co usilnie proszę przez Twoją radość,która napełnia, kiedy w domu Twoim w Betaniigościłaś Zbawiciela świata, Cie uproś dla mnie i dla mojej rodziny,abyśmy w sercach Boga zachowali,a przez to na lekarstwo w naszych troskach a szczególnie w aktualnej potrzebie (wypowiedz potrzebę),Ja Ciebie proszę Wspomożycielkowe wszystkich potrzebach,pokonaj wszystkie trudności tak jak zwyciężyłaś smoka,kładąc go u swych stóp. Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo… Św. Marto proś za nami x3 Ciekawostki o św. Marcie Jej liturgiczne wspomnienie przypada 29 lipca. Maria z Betanii według wczesnośredniowiecznej tradycji była utożsamiana z Marią Magdaleną, czyli byłą nierządnicą, która otarła Jezusowi olejkiem i swoimi włosami Jego nogi. Współczesna teologia, tak jak i najwcześniejsza tradycja chrześcijańska podaje, że Maria z Betanii i Maria Magdalena to dwie różne osoby. Jest czczona jako patronka gospodyń domowych, kucharek, hotelarzy, sprzątaczek czy właścicieli zajazdów. Może być patronką dla wszystkich zapracowanych ludzi, szczególnie tych, którzy swoją pracą są pochłonięci nawet w wakacje. Jest w ikonografii przedstawiana w skromnej szacie z pękiem kluczy za pasem lub w znakomitej sukni z koroną na głowie. Pojawia się na niektórych obrazach z siostrą Marią. Atrybutami św. Marty są: drewniana łyżka, sztućce, księga, naczynie, różaniec. W niektórych prezentacjach Marta prowadzi na pasku smoka albo kropi go kropidłem, gdyż jedna z legend mówi o tym, że Marta z rodzeństwem przybyła do Prowansji, gdzie pokonała smoka Taraska. Źródła Kolekcja wydawnicza „Żywoty Świętych” autorstwa ks. Stanisława Pacholika artykuły: Niezwykły życiorys: Polub nas: Tagi:
The cheapest way to get from Santa Marta to Niagara Falls costs only $466, and the quickest way takes just 13¾ hours. Find the travel option that best suits you. Znaczenie imienia MartynaKobieta nosząca to imię wyróżnia się wielkimi ambicjami, jakie posiada. Nic nie jest dla niej tak ważne jak ich realizowanie, przynajmniej w pierwszej części życia i dążeniom tym podporządkowuje całą swoją egzystencję. Trzeba przy tym przyznać, że działa z ogromnym samozaparciem i nie zdarzają jej się chwile zwątpienia czy zniechęcenia. Wszelkie przeszkody omija, a kiedy nie ma takiej możliwości, odważnie stawia im czoła i zazwyczaj stawia na swoim Nie znosi, kiedy ktoś próbuje narzucać jej swoje zdanie albo w czymś jej doradzać, gdyż uważa, że sama najlepiej wie, co jest dla niej dobre i wszyscy powinni to uszanować, włącznie z jej najbliższymi. Jej nastroje bywają zmienne i jest dość kapryśna, dlatego nie można powiedzieć, by wzbudzała ogólną sympatię i by ludzie do niej lgnęli, nie narzeka jednak na to, ponieważ ma obok siebie dokładnie tylu ludzi, ilu potrzebuje i to jej w zupełności wystarcza. Jej przyjaciele wiedzą, że zawsze mogą na nią liczyć i darzą ją wielkim zaufaniem, odwdzięczając się jednocześnie tym samym, trudno więc się dziwić, że Martyna nie ma już większych pomaga innymJest osobą wrażliwą na krzywdę innych i kiedy widzi, że może pomóc, robi to niezwłocznie. Od razu znika gdzieś jej kapryśność, a pojawiają się wielkie zdolności organizacyjne oraz umiejętność motywowania innych do pracy na rzecz potrzebujących, dlatego jeśli się postara, ma szansę zorganizować prawdziwą akcję zostać kimś ważnymCzęsto udaje jej się zdobyć jakieś stanowisko kierownicze, gdyż ma do tego wrodzone predyspozycje i umie wzbudzać w ludziach posłuch. Doskonale czuje się w takiej sytuacji, bo wreszcie może się wykazać swoimi niezwykłymi cechami i udowodnić, na jak wiele ją stać. Ponadto daje jej to komfort w tym względzie, że to ona dominuje, a jej nikt niczego nie może narzucać i właśnie to jest dla niej otoczeniu swoją zaradnościąJest osobą bardzo zaradną i umie znaleźć dobre wyjście z każdej sytuacji. Bliscy, a nawet dalsi znajomi często zwracają się do niej z prośbą o poradę, bo wiedzą, że nawet jeśli im sprawa wydaje się beznadziejna, to Martyna zawsze znajdzie jakieś rozwiązanie. Ogromnie jej się to podoba, bo nie tylko łechce jej ego i daje jej możliwość wpływania na ważne sprawy, ale także sprawia, iż czuje się potrzebna i nigdy się nie nudzi. Lubi, kiedy dużo się wokół niej dzieje, a jeśli uważa, że w jej otoczeniu pojawiła się nuda, sama wzbudza wielkie zamieszanie swoją kreatywnością i energią, które w połączeniu skutkują powstawaniem tysiąca pomysłów na minutę, a wszystkie je zamierza z takim samym zapałem Martynazwierzę: karproślina: wrzosznak zodiaku: rybyszczęśliwa liczba: 2szczęśliwy kamień: chalcedonszczęśliwy kolor: seledynowyMartyna imieniny30 styczniaMartyna zdrobnieniaMartynacz, Martycha, Martius, Martinka, Martineczka, Martoszka, Martrynka, Martina, Martyndzia, Martinez, Martusia, Martitka, Marty, Martynella, Martitta, Martynex, Martyneczka, Martinita, Martynek, Martinis, Martyn, Martuszka, Martol, Marti, Martycioszka, Martka, Martynes, Martini, MartusPrzysłowia z imieniem Martyna„Na świętą Martynę przybyło dnia na godzinę”Znane osoby o imieniu MartynaMartyna Jakubowicz – polska piosenkarka i gitarzystkaMartina Suchá – słowacka tenisistkaMartyna Wojciechowska – polska podróżniczka, dziennikarkaMartina Hingis – szwajcarska tenisistkaMartina Navrátilová – amerykańska tenisistka pochodzenia czeskiegoMartyna w językach obcychMartina, Tinka ( Martine (fr.)Martina (wł.) Marta Kauffman American television producer and writer; Marta Vieira da Silva Brazilian footballer; Marta Fitzgerald American fitness instructor, ex,wife of radio host Rush Limbaugh; Marta Teresa Smith de Vasconcelos Suplicy Brazilian politician; Marta Anton Argentine dancer; Marta Abba Italian actress; Marta Acosta American novelist Jest to imię biblijne, wywodzące się z aramejskiego mart- 'pani'. W Polsce imię poświadczone od 1265 r. Utrzymuje się ono do dziś. Formy spieszczone to Martusia, Marteczka. W twórczości Orzeszkowej występują bohaterki o tym imieniu (np. Marta Korczyńska z Nad Niemnem). Odpowiedniki obcojęz.: łac. Martha, ang. Martha, Martie, Marty, fr. Marthe, niem. Martha. Doliczono się ponad dziesięć świętych niewiast, które w historii kościelnej występowały pod imieniem Marta. Tu wystarczy przypomnieć cztery. Pozostałe albo w dziejach kultu nie odegrały jakiejkolwiek znaczącej roli, albo znane są ledwo z imienia: wyliczono je pośród innych męczenników, zestawionych w grupy. Marta z Betanii, siostra Marii i Łazarza, świętego rodzeństwa, które Chrystus obdarzył swą przyjaźnią. Po raz pierwszy spotykamy ją z okazji przyjęcia, na którym występuje najwyraźniej w roli gospodyni. Św. Łukasz (10, 38-42) mówi, że krzątała się gorliwie około rozmaitych posług, żeby jak najlepiej przyjąć swych gości, a dziwiąc się nieco bezczynności swej siostry, z prostotą odezwała się do Pana: -Czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu- Powiedz jej, żeby mi pomogła-. Zdawało się jej, że Maria godniej uczci gościa, gdy zajmie się, jak ona, przygotowaniem posiłku. Otrzymała od Boskiego Mistrza równie serdeczną co poważną naukę o cząstce najlepszej, jedynej. Pan jej nie potępił, zganił jedynie za to, co w jej aktywności było przesadnego. Pochwalił zarazem -lepszą cząstkę- jej siostry, która wespół z Martą uchodziła później za żywe uosobienie dwóch typów życia chrześcijańskiego: kontemplacji i aktywności. Ale nie jedyny to w Ewangelii epizod, w którym występuje nasza święta. Marta pojawia się znowu w opowiadaniu o wskrzeszeniu Łazarza (J 11, 1-44). Ona pierwsza pobiegła wówczas na spotkanie Pana, a wyraziwszy Mu całą swą bezgraniczną ufność, wypowiedziała również bez wahania swą spontaniczną wiarę w zmartwychwstanie i w mesjańskie posłannictwo Chrystusa, którego nazwała Synem Bożym. Pośpieszyła następnie, aby powiadomić o Jego przybyciu siostrę. Interweniowała jeszcze, gdy chodziło o odsunięcie kamienia zamykającego wejście do grobu brata. Po raz trzeci pojawiła się na kartach Ewangelii (J 12, 2) w opisie uczty, jaką wydano w Betanii na cześć Chrystusa. Potem już jej nie spotykamy. Z pewnym zdziwieniem nie widzimy jej ani pod krzyżem, ani w dniu zmartwychwstania, ale skoro spiskowano również przeciw odzyskanemu niedawno przez siostry Łazarzowi, musiała może towarzyszyć zagrożonemu na nowo bratu. Nie wiemy nic o jej dalszych losach. W IV stuleciu istniały w Betanii dwa kościoły. Jeden z nich położony był w miejscu spotkania Marty z Jezusem. Martyrologia wspominały ją pod rozmaitymi datami (17 października, 17 grudnia), przy czym synaksaria greckie wymieniały (6 czerwca) razem z siostrą jako przynoszące pachnidła (myrophores). Wszystkie te terminy w XII w. zastąpiono na Zachodzie datą 29 lipca, tzn. dniem ósmym po wspomnieniu Marii Magdaleny, którą już wtedy zdecydowanie utożsamiano z Marią z Betanii. Marta nie stała się nigdy tak popularną jak Maria, ale przecież i ona weszła jako bohaterka do cyklu legend prowansalskich. Nawiązując do wcześniejszych wspomnień, a może i grobu jakiejś nie znanej bliżej Marty, jej kult zlokalizowano wówczas w Tarascon nad Rodanem. W 1187 r. odkryto tam rzekomo jej relikwie i natychmiast zbudowano świątynię. Uczyniono z niej także pogromicielkę jakiegoś lokalnego potwora o nazwie Taraska albo Taraskura. W kazaniu, które upowszechniane było pod imieniem św. Ambrożego, utożsamiano ją nawet z ewangeliczną niewiastą cierpiącą na krwotok (Mt 9, 20-22). Mimo tu i ówdzie zgłaszanych zastrzeżeń długo te nabożne baśnie nadużywały w literaturze kościelnej swego prawa obywatelstwa. Krytyka historyczna podważyła ich wiarygodność właściwie dopiero pod koniec XIX stulecia; ostatnie skrupulatne studia Wiktora Saxera ukazały w jaśniejszym świetle historię ich powstania, literackich powiązań i zależności. Dla kultu chrześcijańskiego nigdy chyba doniosłymi nie były. Opierał się on przede wszystkim na krótkich, ale jakże uroczych relacjach ewangelistów. W nawiązaniu też do nich Marta uznana została za patronkę gospodyń domowych i hotelarzy. Marta, matka Symeona Słupnika. Urodziła się w pierwszych latach VI stulecia w Antiochii. Przynaglona przez rodziców, poślubiła Jana z Edessy. Około r. 520 urodziła syna, który pod imieniem Symeona stanie się sławnym słupnikiem. Jej żywot napisał w następnym stuleciu jakiś mnich, prawdopodobnie mieszkający w klasztorze Św. Symeona. Zredagował ten utwór, posługując się gotowymi zwrotami i kliszami, przy czym szeroko omawiał cuda za życia Marty. Anioł miał jej przepowiedzieć termin śmierci. Zmarła 5 lipca 551 r. Pochowano ją pod Antiochią. Gdy powiadomiono o tym syna, kazał szczątki matki przenieść do kościoła pod wezwaniem Trójcy Świętej; znajdował się ten kościół w pobliżu kolumny, na której przebywał. Wedle żywoto- pisarza była to okazja do zdziałania nowych cudów. Marta z Astorgi. Miała być dziewicą poświęconą Bogu, a męczeńską śmierć poniosła za panowania Decjusza i za rządów prokonsula Paterna. Opowiada o tym późna Passio, utkana z motywów legendarnych. Od IX wieku kult Marty szerzył klasztor, który szczycił się jej wezwaniem. Obwołano ją też patronką miasta. Wspomnienie przypadało 23 lutego. Marta Le Bouteiller. Urodziła się 2 grudnia 1816 r. w La Henri-re, w pobliżu Saint-Lô, w Normandii. Jej rodzice, Andrzej i Maria Franciszka z domu Morel, byli rolnikami, ale równocześnie zajmowali się tkactwem. Mieli pięcioro dzieci. Trzeciemu nadali imiona Amata Adelajda. Gdy w r. 1841 wstąpi do zgromadzenia, zamieni je na Marta. Nauki pobierała w Percy. Potem pociągnęły ją ideały św. Marii Magdaleny Postel. W Saint-Sauveur-le-Vicomte przywdziała habit niedawno założonego zgromadzenia. Do nowego życia we wspólnocie zaprawiała ją bł. Placyda Viel, która była mistrzynią nowicjuszek. Potem już przez długie lata spełniała w zakonie najskromniejsze posługi. Pracowała w kuchni, w ogrodzie i w winnicy. W marcu 1883 r. potknęła się przy pracy i doznała poważnych obrażeń. Spokojnie i pogodnie zakończyła życie w dniu 18 marca tego roku. Jan Paweł II beatyfikował ją 4 listopada 1990 r. . 422 579 333 406 491 12 514 147marta to nie imie
