🎇 Napisz Przemówienie Na Temat Uzależnień

Napisz przemówienie na temat " Zachęć uczniów do udziału w akcji 'Szlachetna Paczka' " Muszę go mówić minimalnie 2 minuty i fajnie by było jakby w tym przemówieniu był jakby żarcik jeden zawarty czy coś takiego ale nie musi.

Poniższy tekst został przeze mnie wygłoszony podczas obrad senackiej Komisji ds. Promocji Zdrowia w Każdym Rozmiarze, Senat RP, Nazywam się Janina Bąk. Jestem statystyczką, uczę ludzi, że z badaniami naukowymi można i należy się zaprzyjaźnić. Jestem również osobą chorującą na otyłość. W tej kwestii nigdy nie używam i nie użyję czasu przeszłego, mimo iż od czasu jak zredukowałam masę swojego ciała o kilkadziesiąt kilogramów i pozbyłam się chorób współistniejących, to już nie mieszczę się w medycznych definicjach, które prowadzą do takiej diagnozy. Dla mnie to choroba na wzór uzależnień, w moim przypadku – uzależnienia od jedzenia, więc muszę nią zarządzać każdego dnia i będę musiała do końca życia. Od 15 lat choruję również przewlekle psychiatrycznie – na chorobę afektywną dwubiegunową, w skrócie ChAD. W 2002 roku natrafiłam na kanadyjskie badanie naukowe przeprowadzone wśród 37000 osób, które wykazało, że osoby chorujące na ChAD i inne zaburzenia nastroju mają wyższe prawdopodobieństwo zachorowania na otyłość niż osoby ze zdrowej populacji. I to był początek mojego zainteresowania tym niejasnym, skomplikowanym związkiem między chorobą otyłości a zaburzeniami lub chorobami psychicznymi, które mogą być zarówno przyczyną, jak i skutkiem nadmiernej masy ciała. I które to trudności są kolejnym powodem, dla którego temat otyłości jest problemem, który wymaga naszej szczególnej uwagi. A właściwie nie otyłość, chciałabym przeramować to myślenie – człowiek, człowiek chorujący na otyłość wymaga naszej szczególnej uwagi i wsparcia. W dyskusji o osobach chorujących na otyłość sporo miejsca poświęca się powikłaniom otyłości w postaci chorób i trudności fizycznych. Ja chciałabym przedstawić w ramach dostępnego mi czasu badania naukowe i statystyki, które wskazują na to, że równie ważne są powikłania związane ze zdrowiem psychicznym. Co w dużej mierze wynika z dyskryminacji, stygmatyzacji i przemocy różnego rodzaju, jakich doświadczają osoby o nadmiernej masie ciała. Karen C. Swallen i współpracownicy przeprowadzili badanie w USA, w którym wykazali, że wśród 12, 13 i 14 latków z nadwagą i otyłością częściej obserwuje się zaburzenia depresyjne, niższą samoocenę, ale również – i to też musimy mieć na uwadze – gorsze funkcjonowanie w szkole i w grupie rówieśniczej. To jest badanie, które używa danych z 1996 roku, zaraz przedstawię nowsze. Ale tym badaniem chciałam zaznaczyć, że ten problem istnieje i jest znany na całym świecie od co najmniej 25 lat, a wciąż nie stworzyliśmy skutecznego systemu pomocy i wsparcia dla dzieci i dorosłych doświadczających obniżonej jakości życia i funkcjonowania psychospołecznego ze względu na chorobę otyłości. A dowody na to, jak dramatyczne bywają doświadczenia takich osób można znaleźć łatwo, wystarczy poczytać komentarze pod jakimkolwiek artykułem lub zdjęciem osoby plus size w mediach społecznościowych. Ja to zrobiłam. I przeczytałam: „Tłusta świnia, ledwie się toczy” „W Auschwitz grubych nie było” / „w Oświęcimiu jakoś wszyscy chudzi byli” / ”w nazistowskich obozach tłuściochy nie żyły” – tu chciałabym jeszcze zaznaczyć, to będzie dygresja, ale bardzo ważna – że każdy komentarz, który w ten sposób wykorzystuje tę bardzo mroczną część naszej historii, jest tak daleko posuniętą ignorancją, że do pewnego stopnia staje się również porażką naszego systemu edukacji. Czytam dalej: „Ponad 100 kilo czystego smalcu nosić na sobie, masakra” „Wygląda jak wielki waleń i jeszcze te paluchy jak serdele” „Fuj, chce mi się rzygać” „Tłuszcz zalał mózg, lustra kobieto nie masz w domu, nie rób z siebie hipototama” „Idź spaślaku, bo nie idzie na ciebie patrzeć, po co pokazywać takie potwory” „Monstrum” „Rety, ale obleśny beczkowóz” „Takie balerony nie powinny pokazywać się na ulicy, nikt nie powinien na to patrzeć” „Szacunek szacunkiem, ale wygląda jak słoń i po co się obrażać, to nie hejt, a prawda” Te cytaty to tylko niewielki wycinek codzienności osób chorujących na otyłość, które są nie tylko ofiarami przemocy słownej, jak widzieliśmy w cytatach wyżej. Osoby chorujące na otyłość są również dyskryminowane w szkole, miejscu pracy, a nawet – co najbardziej kuriozalne – przez niektórych pracowników ochrony zdrowia. I mamy na to dowody naukowe. Badania Rebecci Pearl, pokazują, że osoby chorujące na otyłość są postrzegane w miejscu pracy jako osoby leniwe, mniej inteligentne, niechlujne, pozbawione silnej woli. W odczuciu pracodawców przekłada się to na ich pracę – umiejętność zarządzania, dyscyplinowania siebie, motywację, samokontrolę. To nie koniec. Istnieje też większe ryzyko, że taka osoba zostanie zwolniona, albo w ogóle niezatrudniona. Badacze Puhl i Heuer do objawów stygmatyzacji otyłości na rynku pracy dodają także niższe średnie zarobki, częstsze zwolnienia, negatywne komentarze i żarty na temat masy ciała wygłaszane przez współpracowników i przełożonych. Takie osoby mają również mniejszą szansę na awans. Od stereotypizacji i stygmatyzacji otyłości nie są wolni nawet… niektórzy pracownicy ochrony zdrowia. Badania przeprowadzone przez Mary Huizinga i współpracowników dowiodły, że lekarze mniej angażowali się w pomoc pacjentom otyłym niż tym z prawidłową masą ciała. Bez pogłębionej diagnostyki, a czasem nawet bez wywiadu lekarskiego stwierdzali, że uniwersalną radą na wszystkie problemy medyczne pacjentek i pacjentów jest „schudnięcie”, co samo w sobie jest błędne, wszak wg. Wytycznych Polskiego Towarzystwa Dietetyki dotyczących leczenia otyłości celem leczenia otyłości nie jest odchudzanie, a zmiana stylu życia. A za sukces terapii uznaje się nie tylko redukcję wyjściowej masy ciała, ale również – co dla wielu pacjentów jest bardzo trudne – utrzymanie tej redukcji w czasie. Najbardziej kuriozalnym jest przykład pacjentki, która otrzymała od lekarza radę, że „wyleczy się, gdy schudnie” po tym, jak poskarżyła się na… ból gardła. Wyniki polskich badań – autorstwa Beaty Sińskiej i współpracowniczek – były równie pesymistyczne; prawie połowa przebadanych przez nie pielęgniarek powielała stereotypowy obraz osoby z nadmierną masą ciała charakteryzując ją jako leniwą, lekceważącą własne zdrowie i higienę osobistą, zaniedbaną, nieatrakcyjną. Niegodną dobrego traktowania. Swego czasu głośna stała się również seria wpisów na profilach mediów społecznościowych pewnego szpitala ginekologiczno-położniczego, w którym kobiety, który zbyt dużo przytyły w ciąży były określane przez jedną z lekarek jako „obrzydliwe” i „wieloryby”, których ona sama nie ma ochoty leczyć. To bardzo ważne, że posiadamy dane jakościowe na temat dyskryminacji osób chorujących na otyłość. Niemniej wciąż brakuje nam statystyk, które pokazałyby nam, jak wiele dzieci i dorosłych chorujących na otyłość doświadczyło i doświadcza stygmatyzacji, przemocy, gorszego traktowania. I jak wiele z nich otrzymuje lub nie otrzymuje pomocy Według mojej najlepszej wiedzy nie ma lub ja nie dotarłam do takich danych – to znaczy; śledzimy odsetek dzieci i dorosłych z nadwagą i otyłością, powikłania zdrowia fizycznego (o których oczywiście nie możemy zapominać), ale zapominamy o zdrowiu psychicznym. A przecież według wiedzy i podejścia interdyscyplinarnego człowiek jest istotą biopsychospołeczną; Wymiar biologiczny dotyczy ciała, zdrowia, sprawności Psychologiczny składa się z pierwiastka psychicznego, emocjonalnego i duchowego Międzyludzki obejmuje zaś obszar pracy zawodowej czy funkcjonowania szkolnego, jak również życia w społeczeństwie Myślę, że kluczowym jest, by wykorzystać metodę naukową i nasze zasoby uniwersyteckie, by zdobyć rozeznanie w tych dwóch ostatnich obszarach w kontekście otyłości – do przeprowadzania badań ilościowych, przekrojowych i zebrania rzetelnych statystyk, dotyczących tego czy osoby chorujące na otyłość doświadczają przemocy – słownej, psychologicznej i fizycznej, jak często i czy mogą liczyć na jakąkolwiek pomoc ze strony innych osób. Oczywiście mając w pamięci, że – abstrahując od liczb – jeśli jest choć jedno dziecko i choć jeden dorosły, którzy są ofiarami stygmatyzacji i agresji ze względu na swoją chorobę, to naszym obowiązkiem jest się nimi zaopiekować, chronić je i zapewnić pomoc. I ostatnią rzeczą, na jaką chciałabym zwrócić uwagę, jest to, że ten związek między chorobą otyłości, a zdrowiem psychicznym może być dwukierunkowy, a bardzo często o tym zapominamy. Według badań Ewy Babicz-Zielińskiej z 2006 roku trudności emocjonalne mogą być zarówno przyczyną, jak i skutkiem nadmiernego spożywania pokarmów. Wśród studentów stres zwiększał ilość spożywanego jedzenia wśród 73% badanych, jak wskazują badania Agaty Juruć i Pawła Bogdańskiego, przedstawione w raporcie „Osobowość w rozmiarze XXL. Psychologiczne czynniki ryzyka otyłości”. Inne badania: profesor Monika Stojek i współpracownicy wykazali, że kobiety i mężczyźni mają podobną częstotliwość uzależnienia od jedzenia, jeżeli doświadczają symptomów stresu pourazowego (PTSD). Choć tu zaznaczam, że choroba otyłości nie jest tylko i wyłącznie konsekwencją zwiększonej podaży kalorii. Psychologiczne czynniki ryzyka otyłości związane są nie tylko z zachowaniami, ale także ze sposobem myślenia i odczuwania. Dla przykładu Magdalena Lech i Lucyna Ostrowska wskazują, że rozpowszechnienie problemu nadmiernej masy ciała wśród pacjentów chorujących na schizofrenię i szerzej – chorujących psychiatrycznie – wynika z kilku czynników: przyjmowania leków, obniżonej aktywności fizycznej ze względu na obniżone samopoczucie czy funkcjonowanie, jak również tego, że odczucia takie jak: obniżony nastrój, cierpienie psychiczne, czy obawa przed nasileniem się objawów powodują, że chorzy chętniej sięgają po środki rekompensujące złe samopoczucie takie jak jedzenie czy używki. Ten związek między zdrowiem psychicznym a otyłością oznacza, że kluczowym jest by inwestować w rzetelną, ogólnodostępną pomoc, edukację i wsparcie psychologiczne, bo to samo w sobie może być ważnym i skutecznym elementem profilaktyki, elementem zarządzania ryzykiem występowania nadwagi i otyłości. Jak również – w wypadku zachorowania zapewnia wsparcie, gdy ktoś stanie się ofiarą przemocy i dyskryminacji. Niemniej wszyscy wiemy, jak wygląda opieka psychiatryczna i psychoterapeutyczna w Polsce. Dane Komisji ekspertów ds. ochrony zdrowia psychicznego z czerwca 2021 roku stanowią, że ma opiekę psychiatryczną i leczenie uzależnień przeznacza się tylko 3,4% środków NFZ. W Europie niższy poziom wydatków ma jedynie Bułgaria. Tylko 34% powiatów ma na swoim terenie zespół leczenia środowiskowego, a 31% powiatów – oddziały dzienne. To 70% powiatów pozostawionych bez pomocy. Dane Ministerstwa Zdrowia z 2019 roku: przeciętny czas oczekiwania dla przypadków stabilnych na oddziale psychiatrycznym wyniósł 107 dni, dla przypadków pilnych, w tym również w stanie zagrożenia życia – dnia. Sytuacja jest jeszcze poważniejsza w przypadku psychiatrii dzieci i młodzieży. Naczelna Izba Kontroli (dane z września 2020) podaje, że w Polsce około 9% dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia wymaga pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej. Oczekiwanie na przyjęcie do oddziału całodobowego trwa czasem ponad rok. Takich oddziałów na koniec 2019 roku było w naszym kraju ledwie 40. Średni czas oczekiwania na wizytę ambulatoryjną – 56 dni, w jednym z ośrodków – 120 dni. Kolejnym problemem psychiatrii dzieci i młodzieży, który szybko nie zniknie, a wręcz będzie się tylko zwiększał, jest niewystarczająca liczba kadry medycznej. Kolejne oddziały psychiatrii dziecięcej są zamykane, a kolejne dzieci – czasem w bardzo ciężkim stanie – pozbawione pomocy. Zbyt wiele osób potrzebujących pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej ma albo utrudniony, albo niemożliwy z powodów organizacyjnych lub finansowych dostęp do specjalistów, poradnictwa, terapii i leczenia specjalistycznego. A mówimy tu zarówno o tych, u których taka pomoc mogłaby być elementem profilaktyki nadwagi i otyłości i o tych, którzy już na otyłość zachorowali, i potrzebują wsparcia. Najwyższy czas, byśmy zamiast wyzwisk, stygmatyzacji i dyskryminacji oferowali osobom chorującym na otyłość kompleksowy system pomocy, w tym również pomocy psychologicznej i psychoedukacyjnej. Zresztą na wzmocnieniu tego obszaru zdrowia – systemu opieki psychiatrycznej i psychologicznej – skorzystamy wszyscy, bez względu na masę ciała i tego czy posiadamy diagnozę otyłości, czy nie. Tak jak wspomniałam na początku, ja zawodowo zajmuję się statystykami, badaniami naukowymi, liczeniem. I jeśli czegokolwiek w kwestii liczenia jestem pewna, to tego, że wartości człowieka nie mierzy się wskaźnikiem BMI i nie mierzy się jej w kilogramach. Dziękuję bardzo. Bibliografia Aronne, L. J., & Segal, K. R. (2003). Weight gain in the treatment of mood disorders. Journal of Clinical Psychiatry, 64(8), 22-29. Babicz-Zielińska E. (2017) Wpływ stanów emocjonalnych na wybór żywności. Dostęp on-line: Barbuti, M., Carignani, G., Weiss, F., Calderone, A., Santini, F., & Perugi, G. (2021). Mood disorders comorbidity in obese bariatric patients: the role of the emotional dysregulation. Journal of Affective Disorders, 279, 46-52. Huizinga MM, Cooper LA, Bleich SN, Clark JM, Beach MC. (2009) Physician respect for patients with obesity. J Gen Intern Med.; 24(11):1236-1239 Juruć A, Wierusz-Wysocka B, Bogdański P. (2011) Psychologiczne aspekty jedzenia i nadmiernej masy ciała. Farmacja Współczesna, 4: 119-126. Juruć, A., & Bogdański, P. (2011). Osobowość w rozmiarze XXL. Psychologiczne czynniki ryzyka otyłości. In Forum Zaburzeń Metabolicznych (Vol. 2, No. 1, pp. 34-42). Koszowska, A., Dittfeld, A., & Zubelewicz-Szkodzińska, B. (2013). Psychologiczny aspekt odżywiania oraz wpływ wybranych substancji na zachowania i procesy myślowe. Hygeia Public Health, 48(3), 279-284. Lech, M., & Ostrowska, L. (2015). Otyłość u pacjentów ze schizofrenią. In Forum Zaburzeń Metabolicznych (Vol. 6, No. 3, pp. 103-111). Lech, M., & Ostrowska, L. (2017). Psychologiczne aspekty otyłości. In Forum Zaburzeń Metabolicznych (Vol. 8, No. 2, pp. 63-70). Pearl RL (2018). Weight bias and stigma: Public health implications and structural solutions. Social Issues and Policy Review; 12(1): 146-82. Pearl, R. L., Wadden, T. A., Tronieri, J. S., Chao, A. M., Alamuddin, N., & Berkowitz, R. I. (2018). Everyday discrimination in a racially diverse sample of patients with obesity. Clinical obesity, 8(2), 140-146. Pietrzykowska E, Wierusz-Wysocka B.(2008) Psychologiczne aspekty nadwagi, otyłości i odchudzania się. Pol Merkuriusz Lek, XXIV: 472-476. Puhl, R. M., & Heuer, C. A. (2009). The stigma of obesity: a review and update. Obesity, 17(5), 941. Puhl, R. M., & Heuer, C. A. (2010). Obesity stigma: important considerations for public health. American journal of public health, 100(6), 1019-1028. Scott, K. M., McGee, M. A., Wells, J. E., & Browne, M. A. O. (2008). Obesity and mental disorders in the adult general population. Journal of psychosomatic research, 64(1), 97-105. Sińska, B., Kucharska, A., Zegan, M., Michota-Katulska, E., & Ziemińska, D. (2014). Postawy pielęgniarek wobec otyłych pacjentów–badania pilotażowe. Problemy Higieny i Epidemiologii, 95(1), 161-164. Sińska, B., Turek, M., & Kucharska, A. Czy mamy do czynienia ze stygmatyzacją otyłych pacjentów na oddziałach szpitalnych? Ocena postaw personelu medycznego. Nauki społeczne i humanistyczne wobec wyzwań współczesności, 42. Stojek, M. M., Lipka, J., Maples-Keller, J. M., Rauch, S. A., Black, K., Michopoulos, V., & Rothbaum, B. O. (2021). Investigating Sex Differences in Rates and Correlates of Food Addiction Status in Women and Men with PTSD. Nutrients, 13(6), 1840. Swallen, K. C., Reither, E. N., Haas, S. A., & Meier, A. M. (2005). Overweight, obesity, and health-related quality of life among adolescents: the National Longitudinal Study of Adolescent Health. Pediatrics, 115(2), 340-347.

^{Napisz przemówienie, w którym opowiesz o swojej pasji i zachęcisz do niej rówieśników . Pamiętaj o zasadach konstruowania przemówienia , zastosuj co najmniej trzy środki retoryczne. (moja pasja to jazda na rowerze i robienie zdjęć) Trzeba mi na dziś, daje naj ! SZKOŁA ŚREDNIA} Im częściej mamy okazję przygotowywać przemówienie i wystąpienia oraz wygłaszać je publicznie, tym sprawniej posługujemy się odpowiednimi sformułowaniami. Jednak osoby, które zaczynają dopiero swoją przygodę ze sztuką wystąpień, mogą czuć się nieco niepewnie. Przez co wystąpienia publiczne w biznesie mogą być dla nich prawdziwą zmorą i generować ogromny stres. Poniżej mały praktyczny przewodnik – czyli przydatne zwroty, które ułatwią nam zgrabne formułowanie myśli i płynne prezentowanie treści. To oczywiście tylko kilka propozycji, mam jednak nadzieję, że będą dla Ciebie inspiracją i znajdziesz swoje ulubione: Zwroty, które pomogą Ci nawiązać dobry kontakt ze słuchaczami „Cieszy mnie możliwość współpracy z Państwem” „Jestem przekonany, że będzie to inspirujące spotkanie dla nas wszystkich” „Jestem przekonany, że nasze spotkanie będzie udane i owocne” „Państwa zaangażowanie i podzielenie się z wszystkimi Państwa doświadczeniem w tej kwestii jest mile widziane” „Liczę na Państwa aktywność i współpracę” „Jest mi niezmiernie miło, że zostałem zaproszony na to spotkanie” Zaangażowanie słuchaczy, wywołanie interakcji ułatwią Ci natomiast takie zwroty „Zwróćcie Państwo uwagę na…” „Zauważcie, że…” „Czy zgadzacie się Państwo ze mną?” „Co o tym sądzicie?” „Czy taki argument do Państwa przemawia?” „Proponuję” „Polecam” „Zastanówmy się wspólnie nad” „Wielu z Państwa zapewne teraz pomyśli, że” „Kto z Państwa ….” Zwroty, których należy unikać to: „musicie”, „powinniście”. Zwroty, które prowadzą słuchaczy od jednego kluczowego punktu do następnego Przechodząc do następnego punktu… Nawiązując do poprzedniego punktu… Zmieniając kierunek… W szerszym kontekście… Rozwijając… Wracając… Podkreślając to co najważniejsze… Podsumowując… Kończąc… Zwroty, które pomogą zgrabnie zakończyć przemówienie „Bardzo dziękuję za sympatyczne spotkanie”. „Serdecznie dziękuję za gorące przyjęcie”. „Było mi niezmiernie miło”. „Cieszę się, że mogłem Państwa poznać i z Państwem współpracować”. „Dziękuję za Państwa aktywność podczas warsztatów”. „Życzę Państwu wielu sukcesów zawodowych”. Zwroty, których należy unikać na zakończenie wypowiedzi „Mam nadzieję, że nie było tak źle”. „Postaram się, aby następnym razem było lepiej”. „Myślę, że w przyszłości będę staranniej się przygotowywać”. „Wreszcie dobrnęliśmy do końca”. „Nie jestem mistrzem w prowadzeniu tego typu spotkań, ale – o dziwo- chyba się jakoś udało”. „Mam nadzieję, że Państwa nie zanudziłem” A okazja do praktycznych ćwiczeń jak zwykle na naszych szkoleniach, które znajdziesz TUTAJ. Autor: Magdalena Falkowska Artykuły i wideo, które mogą Ci się spodobać: Przemówienie z okazji zakończenia roku szkolnego. Drogie Koleżanki drodzy Koledzy! Szanowni Nauczyciele i Rodzice! Chciałabym serdecznie powitać Was w ten słoneczny, czerwcowy dzień. W dzień, który dla wielu z nas mimo uśmiechów na twarzach jest smutny. Nadszedł czas pożegnania.

– Oficjalnie rozpoczynam moją kampanię na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej – ogłosił w środę 21-letni Michał Matczak, znany szerzej jako Mata. Młody raper chce stanąć do walki o najważniejszy urząd w państwie w 2040 roku. Mata wie jak zaskoczyć swoje fanki i fanów. W środowy wieczór 21-letni raper, któremu ogólnokrajową rozpoznawalność przyniósł utwór „Patointeligencja”, zamieścił na swoim kanale na YouTube 5-minutowe nagranie zatytułowane „#MATA2040”. Jeden z największych gwiazdorów młodego pokolenia na polskiej scenie ogłosił w nim, że w 2040 roku będzie ubiegać się o urząd głowy państwa. Oficjalnie rozpoczynam moją kampanię na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej – zaznaczył. #MATA2040, czyli Mata na prezydenta Obywatele, obywatelki, osoby obywatelskie. Zwracam się do Was nie tylko jako Mata, zwracam się do was jako Michał, zwracam się jako Jan, Kamil, Zosia oraz Agnieszka. Zwracam się do was jako Polak i jako Polska – rozpoczął swoje przemówienie młody muzyk. W dalszej części syn znanego prawnika, Marcina Matczaka, nawiązał do dwóch dość głośny afer z jego udziałem – posiadanie narkotyków i nielegalną organizację imprezy masowej na nadwiślańskich schodkach w Warszawie – za które grożą mu odpowiednio 3 i 8 lat pozbawienia wolności. Raper, który słynie z antyrządowych poglądów, stwierdził, że oba zarzuty mogą być „polityczną grą” lub „procesem na pokaz”. Mimo to 21-latek zaapelował do fanek i fanów, by zamiast #FREEMATA pisali #MATA2040. Jak się okazuje, w 2040 roku nazwisko Matczaka pojawi się na karcie do głosowania w wyborach prezydenckich. Czym argumentuje swoją decyzję? Zdaniem muzyka władzy nie interesuje młode pokolenie, bowiem „bardziej opłaca im się flirtować z emerytami przez telewizor, bo wiedzą, jak nimi manipulowć”. Przy okazji nie omieszkał też wbić szpili Andrzejowi Dudzie, czyli urzędującej głowie państwa. Ja już teraz znam cztery języki, a Andrzej Duda tylko dwa, z czego jeden wątpliwie. Ja chcę zdepenalizować marihuanę, a Andrzej Duda ułaskawia mefedroniarzy – powiedział Mata. Raper wyznał, że „władze starannie pielęgnują przeszłość, ale przy tym lekceważą przyszłość i skazują nas i nasze dzieci na życie w kraju zniszczonym gospodarczo lub na emigrację”. I dodał: Nie chcę tego. Przez całe moje życie wszystkie wielkie głowy mówiły mi jak mam żyć. Najpierw byli to nauczyciele i dyrekcja, potem media i władze państwowe. Zdissowałem i tych i tych i będę to dalej robił, bo chciałbym, żeby wszystkie leśne dziadki w końcu skumały, że ich czas przeminął i że nadchodzi nowe. Jakie postulaty ma Mata? Z tego miejsca przeznaczam milion złotych na serię startupów, do których o dofinansowanie może ubiegać się każdy poniżej 25. roku życia (...) 420 tys. na rzecz Fundacji 420. Z tych pieniędzy powstanie płyta fundacji, zostaną opłacone badania opinii publicznej na temat idei fundacji, ale przede wszystkim zostaną opłacone kampanie edukacyjne na temat marihuany. [...] Drugie 420 tys. przeznaczam na organizację MONAR, która jako jedna z niewielu organizacji w Polsce zajmuje się profilaktyką i leczeniem uzależnień. Pamiętajcie, żeby uważać z używkami, bo mogą was zmieść z planszy – oznajmił. Dlaczego Mata wystartuje w wyborach prezydenckich dopiero w 2040 roku? Przypomnijmy, że o urząd prezydenta może ubiegać się każdy obywatel Polski, który najpóźniej w dniu wyborów kończy 35 lat, korzysta w pełni z praw wyborczych i uzbiera co najmniej 100 000 podpisów obywateli. Mata stwierdził, że w drodze po prezydenturę „chce dorosnąć na oczach całej Polski”, wydać 33 płyty (ostatnią w 2033 roku), a także zdobyć wykształcenie wyższe. Tak mi dopomóż Bóg [tymi słowami kończy się treść przysięgi przy objęciu urzędu prezydenta – przyp. red.] – zakończył swoje przemówienie, które w całości możecie obejrzeć poniżej. Zobacz także: [QUIZ] Którym czarnym charakterem z filmów Disneya jesteś? Pytania 1 | 8 Wybierz swój żywioł

1. Rozpocznij przemówienie od formuły powitalnej, np. Drodzy Słuchacze! 2. We wstępie przedstaw temat wystąpienia w taki sposób, aby wzbudzić zainteresowanie słuchaczy. Możesz to osiągnąć, odwołując się do ich emocji i wspólnych doświadczeń. Sformułuj tezę.

“Terapeuta uzależnień nie może być czynnie uzależniony. Terapeuta uzależnień stale powinien poszerzać swoją wiedzę na temat mechanizmów nałogu. Terapeuta uzależnień potrafi uwzględniać sferę seksualną pacjenta – mówić o niej bez zahamowań, ale i z szacunkiem. Terapeuta uzależnień nie może nie popełniać błędów”. Powyższe wymagania, co do terapeutów, pracujących między innymi z osobami uzależnionymi od seksu, zostały omówione w dniach 4 i 5 października, na konferencji zatytułowanej “Diagnoza i terapia uzależnienia od seksu”, zorganizowanej przez terapeutów Ośrodka Leczenia Uzależnienia i Współuzależnienia “Radzimowice”. Spotkanie w Szklarskiej Porębie było pionierskim wydarzeniem tego typu w Polsce, gdyż terapia uzależnionych od seksu i miłości stawia dopiero swoje pierwsze, jeszcze niepewne, kroki. Na temat erotomanii funkcjonuje wiele mitów. Często, nawet wśród psychologów, powtarzany jest stary żart, że jak masz być od czegoś uzależnionym, to niech to będzie seks. Niestety, uderza to w osoby, dla których zachowania seksualne stały się obsesją wprowadzającą zamęt w ich życiu. Na spotkanie w Szklarskiej Porębie przybyli zarówno terapeuci leczenia uzależnień, jak i zdrowiejący erotomani. Prowadzący dzielili się swoimi doświadczeniami z pomagania osobom uzależnionym. Pierwsze przemówienie przybliżało zagadnienie diagnozy. Zostały omówione główne cechy uzależnień, takie jak: narastająca koncentracja życia wokół nałogu, charakterystyczne objawy abstynencyjne związane z odstawieniem substancji lub zachowań, przymus powtarzania destrukcyjnych zachowań oraz zmiana ich intensywności. Te osiowe objawy nałogu, zostały następnie powiązane z objawami uzależnienia od seksu. Niezwykle istotnym punktem programu był wykład psychiatry, dr Macieja Wojtyły, na temat biochemicznej podstawy uzależnienia. Omówił on w jaki sposób zachowania seksualne mogą zmieniać neurochemię mózgu i wywoływać efekty podobne do spożywania narkotyków. Wykazał, że poprzez łączenie różnych zachowań seksualnych, erotomani stymulują mózg do wytwarzania potrzebnych im substancji, które zmieniają ich samopoczucie. Podczas przeżywania orgazmu mózg produkuje duże ilości endorfin, które podobnie jak opiaty (np. heroina), działają znieczulająco. W sytuacji ryzyka czy zagrożenia (podobnie jak podczas kradzieży, hazardu, sportów ekstremalnych), w mózgu wzrasta ilość chemicznych przekaźników podobnych w działaniu do amfetaminy. Erotomani “dozują” sobie silny narkotyczny “haj” poprzez, na przykład, łączenie seksu z ryzykiem. Osoby uzależnione od substancji – narkotyków, leków, czy alkoholu – mogą się od nich uwolnić, gdy przestaną je zażywać i zachowają całkowitą abstynencję. Z erotomanami sytuacja wygląda inaczej – oni nie muszą substancji dostarczać z zewnątrz, gdyż nauczyli się stymulować swój mózg do wytwarzania “własnego narkotyku”. Kolejne punkty programu konferencji koncentrowały się na pytaniu: jak pomagać osobom uzależnionym od seksu wychodzić z nałogu? Poruszono również problem akceptacji własnego uzależnienia, zwłaszcza w pierwszym okresie zdrowienia. Wieczorem, po zakończonym programie, odbył się mityng otwarty Anonimowych Erotomanów. W kolejnym dniu omówiono zadania na pierwszy rok zdrowienia. Kierownik ośrodka, mgr Piotr Barczak, przedstawił główne cele sześciotygodniowej terapii. Do ośrodka w Szklarskiej Porębie trafia wiele osób z więcej niż jednym nałogiem. W pierwszej kolejności, pacjenci otrzymują pomoc w wychodzeniu z uzależnienia od substancji. Niemniej, terapeutom zależy, aby podczas leczenia uwzględniać całe doświadczenie człowieka i rozbrajać również mechanizmy nałogowych zachowań. Zapobiega to zastępowaniu jednego nałogu drugim. W przypadku leczenia erotomanii, przed terapeutami są postawione 4 główne zadania: rozstrzygnięcie tego, czy dana osoba jest czy nie jest erotomanem, ustalenie listy abstynencji, rozbrajanie mechanizmów uzależnienia, rozpoznanie cyklu uruchamiania się. Kolejny mówca omówił kwestię “planu na wyjście”, tzn. opracowania przez pacjenta strategii radzenia sobie w życiu, po wyjściu z ośrodka. Mgr Ewelina Sikora przedstawiła jak tworzy się taki plan i w jaki sposób pomaga on w dalszym zdrowieniu. Każdy z punktów programu konferencji “Diagnoza i terapia uzależnienia od seksu” był zakończony dyskusją. Zdrowiejący erotomanii dzielili się własnymi spostrzeżeniami na temat uzależnienia i swojego zdrowienia. Autor: Patrycja Kłosowicz Negatywny wpływ na przyszłe pokolenia; Lekcje na temat uzależnień z Biblii. Biblia oferuje kilka lekcji na temat uzależnień, które mogą być przydatne dla dzisiejszych chrześcijan. Znaczenie samokontroli. W Księdze Przysłów 25:28 czytamy: „Kto nie panuje nad własnym duchem, jest jak miasto zburzone, bez murów”. Wszyscy chcą prowadzić życie z pasją. Pasje pobudzają zmysły, wyzwalają pozytywne emocje i nadają życiu kierunek. Sprawiają, że nabiera ono kolorów i większego sensu. Brak pasji prowadzi do nudy, pustki, a nawet depresji i destrukcyjnych uzależnień. Dlaczego warto mieć pasję i co mówią na ten temat badania naukowe? O tym przeczytasz w poniższym z pasją i brak pasji – jak wpływa na Ciebie? W ostatnim wpisie na blogu, pisałem o tym, czym jest pasja a czym nie jest oraz czym się różni od hobby i zainteresowań. Jeśli jeszcze nie widziałeś, to koniecznie przeczytaj, zanim przejdziesz do poniższego tekstu. Znajdziesz go tutaj: Co to jest pasja?Dziś chcę opowiedzieć Ci o życiu z pasją oraz pokazać, dlaczego warto mieć pasję i jakie negatywne konsekwencje może mieć brak pasji. Podzielę się z Tobą swoimi przemyśleniami i doświadczeniami oraz tym, co mówią na ten temat badania o pasji, będę odwoływał się do definicji ujętej we wspomnianym artykule. W dużym uproszczeniu, przez pasję będę rozumiał: działania, które lubisz (a wręcz kochasz!) i które są dla Ciebie ważne oraz w które regularnie inwestujesz swój czas i energię. Oczywiście w tym pozytywnym (harmonijnym) ujęciu. Przejdźmy, zatem do warto mieć pasję? Co na to badania naukowe? Posiadanie pasji lub brak pasji ma ogromny wpływ na życie ludzi. Dowodzą tego badania naukowe opublikowane między innymi w Journal of Happiness Studies. Wynika z nich, że posiadanie pasji wpływa na nasze dobre samopoczucie, pozytywny nastrój oraz ogólne poczucie szczęścia. Naukowcy wykazali również, że posiadanie dwóch pasji jest lepsze niż jednej, nawet gdy całkowita ilość czasu zainwestowana w dwie pasje, była taka sama, jak czas zainwestowany w jedną pasję. Jakie konkretnie korzyści niesie życie z pasją i dlaczego warto mieć pasję?Pasja pozwala realizować potrzeby: autonomii i kompetencjiAutonomia to doświadczanie integralności siebie i poczucie wolności w działaniu. Wyraża się w chęci inicjowania nowych aktywności bez udziału czynników zewnętrznych (przymus, presja otoczenia, nagrody). Jak podkreślają naukowcy, poczucie autonomii sprawia, że: człowiek angażuje się w zachowania motywowane wewnętrznie, poszukuje wyzwań, rozwija i doskonali swoje zdolności, eksploruje rzeczywistość oraz rozwija się. Jednym słowem – chce być w czymś dobry. Autonomia i rozwój umiejętności mogą też prowadzić do samorealizacji, która została umiejscowiona najwyżej w hierarchii potrzeb zaspokaja potrzebę relacji z innymi ludźmiJesteśmy istotami społecznymi. Życie z pasją sprzyja zaspokajaniu potrzeb relacji z innymi ludźmi. Odnosi się do pragnienia posiadania i podtrzymywania pozytywnych więzi oraz poczucia przynależności do jakiejś grupy o podobnych zainteresowaniach. Otoczenie wspiera wykazywaną pasję i jej efekty oraz okazuje zrozumienie i akceptacje dla istnieją od tej reguły wyjątki. Inne badania wykazały, że niektóre osoby o szczególnie twórczej pasji (np. malarstwo, pisanie, itp) mogą wręcz wycofywać się z życia społecznego. Ma na to wpływ wysoki współczynnik tzw. introwersji wyzwala pozytywne emocje i wpływa na poczucie dobrostanuBadania wykazały, że posiadanie pasji wpływa na dobre samopoczucie i satysfakcję z życia, niezależnie od wieku i płci. Ludzie prowadzący życie z pasją częściej doświadczają pozytywnych emocji oraz jest im łatwiej w przypadku niepowodzeń czy chwilowych przeciwności. Lepiej je z pasją dodaje energii, żywotności i sił witalnychJak już wspomniałem w poprzednim artykule, życie z pasją wzbudza pozytywne uczucia i wzmaga poczucie sensu i spełnienia. Ładuje Twoje akumulatory i dostarcza Ci energii do działania, zamiast ją zużywać. Możesz działać długo i aktywnie, nie odczuwając w ogóle zmęczenia. Pasja wpływa pozytywnie na Twoje siły witalne, dzięki którym stajesz się bardziej atrakcyjny dla innych zwiększa zaangażowanie, koncentrację i wydajnośćBadania wykazały silne działanie motywacyjne pasji oraz jej wpływ na zaangażowanie – jego siłę i jakość. Osoby żyjące z pasją są w stanie bardziej zaangażować się w daną działalność, potrafią intensywniej skupić się na realizowanym zadaniu oraz uzyskują lepsze posiadasz pasję, przestajesz szukać motywacji. Nie jest Ci już potrzebna, bo to pasja stanowi Twoją siłę napędową do wpływa na proces twórczy i kreatywnośćUdowodniono, że pasja wiąże się z kreatywnością człowieka. Ludzie doświadczający życia z pasją są wyzwoleni, autonomiczni i niczym nieograniczani, dzięki czemu są w stanie otworzyć się na nowe idee i możliwości. Pozytywne emocje wyzwalane przez pasję, pobudzają u nich procesy zwiększa szansę na wystąpienie efektu flowEfekt flow (stan przepływu) opisany w książce „Przepływ” Mihály Csíkszentmihályi to stan, w którym człowiek doświadcza pewnego rodzaju euforii, ekstazy wywołanej całkowitym oddaniem się wykonywanym czynnościom. Rozumiany jest on tutaj, jako stan uskrzydlenia i doznania uniesienia, w którym człowiek jest w coś bardzo zaangażowany, skoncentrowany i doświadcza pełnej kontroli nad działaniem, tracąc przy tym poczucie czasu. W badaniach wykazano, że stan przepływu jest wynikiem pasji, a ludzie z pasją częściej doświadczają go, niż ludzie z brakiem pasji korzystnie wpływa na Twoje zdrowieJednym z ważniejszych efektów posiadania pasji jest jej korzystny wpływ na zdrowie. I to zarówno na te fizyczne, jak i psychiczne. Zaangażowanie w działania wynikające z pasji może wpływać na obniżenie ciśnienia krwi, poziomu kortyzolu (hormon stresu), a nawet obwodu talii i współczynnika BMI! A jeśli dodatkowo jedną z Twoich pasji są aktywności sportowe, to odnosisz podwójne korzyści!Ludzie z pasją prowadzą bardziej satysfakcjonujące życie od tych, którzy narzekają na brak pasji. Pasja jest też jedną z cech ludzi sukcesu. Pisałem o tym w artykule: Jak osiągnąć sukces?Dlaczego tak się dzieje?Pasja nadaje życiu sensCzasem nie mamy możliwości łączenia pasji z życiem zawodowym. Może ona jednak nadać Twojemu życiu większy sens i być świetnym jego uzupełnieniem poza pracą – być tym, co Cię wyraża. Szczególnie, jeśli brakuje Ci pozytywnych rzeczy w życiu lub kiedy odczuwasz samotność. Życie z pasją powoduje, że przestajesz wegetować a Twoje życie nabiera większego sensu oraz pozwala się spełniać i może być Twoim sposobem na życie (i przeżycie)Wyczerpująca i stresująca praca? Beznadziejny szef? Pasja może stać się kiedyś Twoim nowym sposobem na życie. Posiadanie pasji w życiu pozwala nabywać nowe umiejętności i rozwijać się oraz daje szansę na zostanie ekspertem w danej dziedzinie. A jeśli praca wysysa z Ciebie energię, to pasja może być tym, co ją pomaga nawiązywać ciekawe znajomościA nawet znaleźć miłość życia. 😉 Oprócz wspomnianego wcześniej zaspokojenia potrzeby relacji z innymi, pasja powoduje, że zaczynasz przyciągać do siebie innych ludzi z podobnymi zainteresowaniami. Albo sam wychodzisz do nich ze swoją więc nie masz jeszcze miłości, to rób coś z wielką miłością a być może przyciągniesz osobę, która ma podobną pasję do Twojej i się w Tobie wiesz, dlaczego warto mieć pasję? 😉Życie z pasją ma działanie profilaktycznePasja może być remedium na nudę i uzależnienia oraz lekarstwem na szarą rzeczywistość. Może być też pewnego rodzaju odskocznią od problemów, choć nie zachęcam Cię do uciekania przed nimi a rozwiązywania ich. Pasja jednak powoduje, że Twoje życie zaczyna wypełniać się kolorami a nie problemami. Przestajesz bezwiednie spędzać czas na Facebooku i narzekać na wszystko wokół Ciebie. Pasja utrwala dobre sposobem na relaks i wypoczynekOstatecznie pasja jest sposobem na odprężenie, wytchnienie i relaks. Zmniejsza stres i wspomaga nasz system odpornościowy. Życie z pasją jest sposobem na zmęczenie. Brak pasji w życiu – negatywne skutkiLudzie nieposiadający w życiu żadnej pasji, częściej doświadczają negatywnych emocji, lęku oraz fizycznych objawów różnych chorób. Życie bez pasji często wydaje się płytkie i pasji a uzależnieniaJedną z wrodzonych ludzkich potrzeb, jest potrzeba stymulacji emocjonalnej i poznawczej. Nie potrafimy siedzieć bezczynnie i nic nie robić. Nawet oglądanie w TV bezsensownych programów jest aktywnością, która nas stymuluje. Brak pasji w życiu tworzy przestrzeń do pojawienia się destrukcyjnych i uzależniających zachowań, takich jak wspomniane oglądanie TV, granie w gry, hazard a także ucieczki w alkohol i pasji a wypalenie zawodoweJak już wspominałem, nie zawsze będziesz mieć możliwość łączenia pasji z pracą zawodową a silne i długotrwałe natężenie stresu w pracy czy brak poczucia sensu, mogą prowadzić do wypalenia zawodowego. Wraz z brakiem pasji, może ono prowadzić do apatii, izolacji społecznej i depresji a w skrajnym przypadku nawet do z pasją i brak pasji – co dalej?Na koniec dodam, że człowiek z pasją nie doświadcza niekontrolowanej chęci zaangażowania się w pasjonującą go działalność. Pasja nie spływa z nieba. Pasja jest tym, co wybieramy, w co możemy świadomie się zaangażować i połączyć z innymi aspektami życia. Jak to zrobić? Jak odnaleźć swoją pasję, która wprowadzi w nasze życie nową jakość? Tego dowiesz się z kolejnego artykułu na temat pasji: Jak znaleźć pasję i żyć pełnią życia?Rozwijanie innych jest moją życiową misją i łączę ją z moimi dwoma pasjami: żeglowaniem i górskimi wędrówkami. Jeśli więc chcesz rozwijać się i jednocześnie przeżyć wyjątkową przygodę, możesz wziąć udział w jednej z moich wypraw:Szkolenia w Górach – Droga Na SzczytSzkolenia na Mazurach – Lider Na FaliSą to elitarne, unikatowe w skali kraju szkolenia wyjazdowe dla wąskiej grupy osób, które na długo pozostają w wyjazd w Tatry już 14-20 września 2020r. Podczas wyjazdu poprowadzę szkolenie “Zarządzanie Przez Cele Szczegóły na stronie do pasji – co myślisz o moim artykule? Jaką rolę w Twoim życiu odgrywa pasja? Podziel się nią w komentarzu poniżej, a być może zainspirujesz kogoś do odnalezienia swojej. 😉Dzięki, że zaglądasz na mojego bloga. Niech MOC PASJI będzie z Tobą! Mariusz Tomaszewski – Trener Rozwoju Ciekawy artykuł? Udostępnij proszę i pomóż mi docierać do innych. . 752 86 584 47 746 283 640 632

napisz przemówienie na temat uzależnień